İRMİK HELVASI

İster un helvası ister irmik helvası olsun kültürümüzde ‘helva’ çok önemli bir yere sahiptir. Osmanlı döneminden günümüze kadar da önemini ve çok özel olan yerini korumuştur. Osmanlı mutfağındaki helva türleri elbette bu ikisiyle sınırlı olmayıp çok çeşitlidir ancak günümüzde en yaygın olarak tüketilenler (hazır alınan tahin helvasının yanı sıra) daha ziyade irmik ve un helvasıdır. Özellikle vefat edenlerin arkasından dualar okunarak irmik veya un helvası kavrulur ve taziyeye gelenlere, konu komşuya dağıtılır. Eskilerin tabiriyle sene-i devriyesinde, yani ölüm yıl dönümlerinde de bizim evde mutlaka helva kavrulur.

Zaman içinde pek çok farklı reçeteyle ve genelde alışılagelmiş irmiğin erimiş tereyağıyla birlikte kavrulması tekniğiyle hazırlanan irmik helvaları yapmışlığım veya başkalarının elinden tadına bakmışlığım çoktur. Hele İsveç’teki sefaretimizin Rıza Ustası (kulakları çınlasın) tel tel bir irmik helvası yapardı ki, dillere destan… Sonraki yıllarda Annem ve ben Rıza Ustanın tel tel dökülen helvasını tutturacağız diye az uğraşmadık! Fakat zamanla gördüm ki toplumun genelinde tel tel dökülen helva değil bilakis kalıba bastın mı şeklini koruyabilecek kadar yapışkan irmik helvaları tercih ediliyor.

Sevgili üstad Gökçen Adar’ın “Mutfakta Dört Mevsim – Sonbahar-Kış” adlı kitabında yer alan “Portakallı İrmik Helvası” reçetesinden yola çıkarak hazırladığım bu tarifle yapacağınız helva ise bana sorarsanız tam kararında bir kıvama ulaşmamızı sağlıyor – ne pilav gibi tel tel ne de gereğinden fazla yapışkan. Bu reçetenin en önemli püf noktası ise irmiğin kuru olarak kavrulmasıdır ki eğer bu teknikle helva yapmayı hiç denemediyseniz mutlaka bir şans tanıyın derim! Şimdiye kadar yaptığınız veya yediğiniz tüm helvalardan daha hafif olduğunu görecek ve belki de ben ve Annem gibi irmiği “kurudan kavurmaktan” bir daha hiç vazgeçmeyeksiniz.

(200 ml’lik klasik su bardağı ile)